Saíalle carriza
















E saíalle carriza.

Tanto chovía enriba dela que, non soamente sentíase mollada, realmente víase, sabía que estaba enlamada.

O mofo cubríalle todo o corpo.

Seu axóuxere, a peza que tiña por corazón, cada minuto latexaba mais lento, batía sen forza.

Xa pouco dicía, nada pensaba, confundíase coa nada.

Deixábase mollar, e nin sequera agardaba a que escampase.

E tinguíase de puntiños de cor chumbo

Murchábase, o sabía, e…deixábase facer.


Mi.

No hay comentarios.: